Maingay na muli ang paligid ko.
Nagugulat ako sa tuwing nagdadaanan ang sari-saring sasakyan, tao at hayop.
Aba, oo maraming hayop ang napapadaan sa kalye namin na mistulang nawawala o nagwawala. Nariyan ang mga pusang gala, mga asong pinabayaan ng tadhana, mga ibon, butiki, at sari-saring nagliliparang di mo mawari! Mga langaw, bangaw, kuto at kung anu-ano pa. Maingay ang mga iyan. Lalo na ang mga langgam. Saksakan ng inggay. Saksakan rin ng dami. Minsan, kung kailan ka pa natutulog saka magdadaanan ang mga iyan. Kung saan patutungo di ko alam. . .
Sa tuwing naiinis ako sa ingay, agad kong sisilipin ang paligid at minsan makikisama ako sa inggay. Wala lang. Feel ko lang makiisa sa mundo. Hehe.Kapag tumahol ako, naku siguradong tatahol din ang mga tulad ko sa paligid. Waring nagising sa kanilang pagtulog at maririnig mo ang ingay hanggang sa dulo ng kalye namin. Lahat kasi ng aso sa kalye namin kilala ang tahol ng isa't isa. Mistulang nagbabala sa isa't isa na may nagyayaring hindi maganda . . .
Kapag sumobra na and ingay dali dali akong tatakas sa likod ng bahay. Siguradong lalabas ang isa sa mga tao sa bahay at ayokong masabihan kasi wala naman talagang nangyayari.Ngayon, kung may maganda namang dahilan upang tumahol ako, aba eh di maghihintay ako sa labas at walang sawa akong tatahol, kasabay ng mga anak ko at ng mga aso sa paligid.
Sigurado kung ano man ang dahilan: dumadaan ang basurero para kunin ang basura, o ang tagadala ng mga sulat at kung anu-ano pa. . . tiyak pag labas ng mga tao at nakita ito, naku siguradong hahalikan ako sa tuwa. . . Siguradong pupunuin ako ng tuwa at galak sa pag-abiso sa kanila.
Masarap magsilbi at makatulong. Iyan naman ang papel namin sa mundo. At iyan din naman ang dahilan na sa tuwing maingay agad agad kong sinisilip ang paligid.
Sa ngayon, wala namang dahilan ang ingay. At wala rin namang kadahilanan kung bakit pabalik-balik ako ng pagtahol at pagsilip sa paligid ko. Nakakapagod. Pero ang saya.
