sabihin ng salitang ito. Si Bogart kasi ang matiyagang
nagsasalin ng mga kuwento ko para sa mga kaibigan namin
sa ibang bansa.
Aba gusto pala nilang basahin ang mga kuwento ko. Nakup!
pinaliit ko pa naman ang titik para tamarin magbasa ang mga
matatanda diyan. Awooooo!
Huwag kang maingay ha? Biro lang iyan
O sya, ito ang tunay na kagila-gilalas:
O di ba?
Hindi mo na kailangan ng anumang salita.
Bakas na bakas sa itsura ko iyon.
Kagila-gilalas di ba?
Kailan nga ba nagiging kagila-gilalas ang mundo ko.
Puwes, makinig ka at ibabahagi ko sa iyo:
1. Sa tuwing nababasa ko ang blog ni Sweepy.
Sus, hindi lang kagila-gilalas. Nakakaloka at minsan
kahiya-hiya. Masyado kasing spoiled ang isang iyan.
Tuta pa lang iyan saksakan na ng arte. . .
Kagila-gilalas talaga . . .
2. Sa tuwing tumatahol si Bogart.
Nakup! Eto pa ang isa. Saksakan ng kulit.
Hindi mo mawari kung ano ang problema ng isang iyan.
Tuta pa lang iyan, saksakan naman ng tahimik. Sa una
akala namin ng asawa kong si Pica, mahina ang ulo niyang
si Bogart. Aba, sa katagalan lumilitaw ang talino niya.
Eto't siya ang nagsasalin ng kuwento ko. Hindi gaya ni
Sweepy, na asong Pinoy daw, eh di naman makasalita
ng Pinoy. Pa-ingles ingles lagi iyan. Si Bogart, kahit tahimik
ka sigurado naiintindihan niya ang nilalaman ng isip mo.
Kaya't kapag tumahol yang si Bogart, aba magulat ka.
Bihira yan at sigurado may malalim na kadahilanan.
3. Ang isa pang kagila-gilalas sa mundo ay ang matalik
kong kaibigan na si Lui. Tao iyan at hindi tulad namin. Pero
mabangis ang mundo niya. Magulo at mapanganib din.
Madalas niyang sabihin na ang mundo daw ng tao,
mistulang binabahayan ng mga halimaw. Aba, hindi
ako halimaw, Lui! Aso ako at kahit na mukhang halimaw
ako, saksakan naman ako ng bait . . .
At iyan ang mukha kong mabait. Mapusok at mabait.
Iyang si Lui kasi, nakuha na ang galing namin sa pandinig
at pang-amoy. Mabilis na rin niyang naririnig ang
padating na ulan, bagyo at lindol. Madalas niya kaming
tinututya sa tuwing nauunahan niya kami. "Uulan na!
Parang dumadating ang bagyo! Sumo, lumilindol!"
Nauuna siya ng mga limang segundo at kami naman
nauuna ng sampung segundo o mahigit isang minuto sa tao.
Marahil, kalahating tao at hayop iyang si Lui.
Pero kung ano ang galing niya sa pandinig at pang-amoy
siya rin namang hina niya sa pagkilos. Madalas nadadapa
iyan. Sa tuwing nakikipaghabulan sa amin, laging nababangga
at natatapilok. Saksakan ng lampa! Malimutin pa.
O sya, makatulog na nga muna. Nakakapagod talaga
ang kagila-gilalas kong mundo . . .
